مزمور ۱۶ خدایا، مرا محافظت فرما، زیرا به تو پناه آورده‌ام. به خداوند گفتم: «تو خداوند من هستی، و هر چیز نیکویی که دارم، از توست.» ایمانداران این سرزمین، اشخاص نجیبی هستند و دلخوشی من به ایشان است. آنهایی که پیرو خدایان دیگر هستند، غم و اندوهشان زیاد می‌شود. در مراسم قربانی‌های آنها شرکت نمی‌کنم و نام آنها را ذکر هم نخواهم کرد. خداوندا، تو همه‌چیز من هستی و آنچه را که نیاز دارم، به من عطا کرده‌ای. آیندهٔ من در دست توست. آنچه را که نصیب من کرده‌ای بسیار عالی و نیکوست. خداوند را شکر می‌کنم، زیرا که مرا راهنمایی می‌کند. شبانگاه نیز وجدانم به من هشدار می‌دهد. هرگز خدا را فراموش نمی‌کنم، او همیشه نزد من است، هیچ چیز نمی‌تواند مرا بلغزاند. بنابراین سپاسگزار و شادمان هستم و احساس امنیّت کامل می‌کنم. زیرا تو مرا از قدرت مرگ می‌رهانی. من با وفاداری تو را خدمت کرده‌ام و تو جانم را در دنیای مردگان ترک نخواهی کرد. تو راه زندگی را به من نشان خواهی داد. حضور تو، مرا از خوشی لبریز می‌کند و به من شادی ابدی می‌بخشد.