متی ۴: ۲۳-۲۵ و ۵: ۱-۲۴ بدین‌سان، عیسی در سرتاسر جلیل می‌گشت و در کنیسه‌های ایشان تعلیم می‌داد و بشارت  پادشاهی را اعلام می‌کرد و هر درد و بیماری مردم را شفا می‌بخشید.  پس آوازه‌اش در سرتاسر سوریه پیچید و مردم همۀ بیماران را که به انواع امراض و دردها دچار بودند، و نیز دیوزدگان و مصروعان و مفلوجان را نزدش می‌آوردند و آنان را شفا می‌بخشید.  پس جماعتهایی بزرگ از جلیل و دِکاپولیس،  اورشلیم و یهودیه و فراسوی اردن از پی او روانه شدند.
چون عیسی آن جماعتها را دید، به کوهی برآمد و بنشست. آنگاه شاگردانش نزد او آمدند  و او به تعلیم دادنشان آغاز کرد و گفت:  «خوشا به حال فقیرانِ در روح،  زیرا پادشاهی آسمان  از آن ایشان است.  خوشا به حال ماتمیان،  زیرا آنان تسلی خواهند یافت.  خوشا به حال نرم‌خویان،  زیرا آنان زمین را به میراث  خواهند برد.  خوشا به حال گرسنگان  و تشنگان عدالت،  زیرا آنان سیر خواهند شد.  خوشا به حال رحیمان،  زیرا بر آنان رحم خواهد شد.  خوشا به حال پاکدلان،  زیرا آنان خدا را خواهند دید.  خوشا به حال صلح‌جویان،  زیرا آنان فرزندان خدا  خوانده خواهند شد.  خوشا به حال آنان که  در راه پارسایی  آزار می‌بینند،  زیرا پادشاهی آسمان  از آنِ ایشان است.  «خوشا به حال شما، آنگاه که مردم به‌خاطر من، شما را دشنام دهند و آزار رسانند و هر سخن بدی به‌دروغ علیه‌تان بگویند.  خوش باشید و شادی کنید زیرا پاداشتان در آسمان عظیم است. چرا که همین‌گونه پیامبرانی را که پیش از شما بودند، آزار رسانیدند.