صورت مسئله:

“اگر خدا نیکو می‌بود، حتما اراده می‌کرد که مخلوقاتش را سعادتمند بیافریند و اگر قادر مطلق بود، می‌توانست اراده خود را عملی سازد. ولی مخلوقات سعادتمند نیستند. بنابراین، خدا یا فاقد نیکی، یا فاقد قدرت و یا فاقد هر دو است.”
سی اس لوئیس – مسئله رنج

صحبت به نظر منطقی است، ولی آیا درست هم هست؟

دیگران چه نظر می‌دهند؟

  • اسلام: مشیت الهی. قدر
  • هیندو و بودیسم: هر چه می‌کاری، در روانه تناسخ درو می‌کنی.
  • پانته‌ئیسم: خدا در همه چیز و همه جا. مطرح کردن مسئله بی‌معنی است
  • طبیعتگرایان: چیزی در ماورای این دنیای مادی وجود ندارد.

رنجها و مصیبت‌هایی که انسان به بطن آن می‌افتد، زمانی معنی و مفهوم پیدا می‌کنند که خدایی باشد. اینکه در این دنیا رنج و مصیبت وجود دارد، از این رو هم نمی‌تواند خدایی نیکو و قادر وجود داشته باشد، گرچه منطقی است، لیکن درست نیست. چرا که در این معادله تعریفی که از انسان وجود دارد، همانند آدمی ماشینی از خود بی‌اختیار و عروسکی است. از بین بردن مصائب و سختی‌ها به آنگونه که ما خواهان آن هستیم؛ اینکه دنیایی راحت و آسوده داشته باشیم، برای خدایی که انسان را به شکل خود آفریده است، ممکن نیست.

منشا رنج و مصیبت

چرا؟

چونکه منشا رنج و مصیبت انسان خود علت نیست، معلول چیز دیگری است.

  • پیدایش ۳: ۱۷ – فروریختن شالوم در نظام طبیعت
  • پیدایش ۳: ۱۶ – فروریختن شالوم در روابط انسانی
  • پیدایش ۳: ۱۶ – فروریختن شالوم در هویتها و عملکردها
رومیان ۸: ۱۸ – ۲۳
زیرا یقین می‌دانم که دردهای زمان حاضرنسبت به آن جلالی که در ما ظاهر خواهد شد هیچ است.  زیرا که انتظار خلقت، منتظر ظهورپسران خدا می‌باشد،  زیرا خلقت، مطیع بطالت شد، نه به اراده خود، بلکه بخاطر او که آن را مطیع گردانید،  در امید که خود خلقت نیز از قیدفساد خلاصی خواهد یافت تا در آزادی جلال فرزندان خدا شریک شود.  زیرا می‌دانیم که تمام خلقت تا الان با هم در آه کشیدن و درد زه می‌باشند.  و نه این فقط، بلکه ما نیز که نوبر روح را یافته‌ایم، در خود آه می‌کشیم در انتظارپسرخواندگی یعنی خلاصی جسم خود.

عمل خدای نیکو و قادر

رومیان ۵: ۱ – ۵ “پس چونکه به ایمان عادل شمرده شدیم، نزد خدا سلامتی داریم به وساطت خداوند ما عیسی مسیح،  که به وساطت او دخول نیز یافته‌ایم به وسیله ایمان در آن فیضی که در آن پایداریم و به امید جلال خدا فخر می‌نماییم. و نه این تنها، بلکه در مصیبتها هم فخر می‌کنیم، چونکه می‌دانیم که مصیبت صبر را پیدا می‌کند، و صبر امتحان را و امتحان امید را. و امید باعث شرمساری نمی‌شود، زیرا که محبت خدا در دلهای ما به روح‌القدس که به ما عطا شد، ریخته شده است. زیرا هنگامی که ما هنوز ضعیف بودیم، در زمان معین، مسیح برای بی‌دینان وفات یافت.”
  • دخول: Prosagogei دو معنی؛ معرفی کردن، بندر
  • مصیبت: Thlipis فشار از هر نوع
  • صبر: hupomenei بردباری با روحیه غلبه کننده و پیروز
  • امتحان: dokimei گذاشته شدن در آتش

که چه بشود؟

عمل خدا برای ما، در ما، و از طریق ما

  • افسسیان ۲: ۱- ۱۳
  • عمل خدا برای ما
    • و شما را که در خطایا و گناهان مرده بودید، زنده گردانید، ۲ که در آنها قبل، رفتار می‌کردید برحسب دوره این جهان بر وفق رئیس قدرت هوا یعنی آن روحی که الحال در فرزندان معصیت عمل می‌کند. ۳ که در میان ایشان، همه ما نیز در شهوات جسمانی خود قبل از این زندگی می‌کردیدم و هوسهای جسمانی و افکار خود رابه عمل می‌آوردیم و طبعا فرزندان غضب بودیم، چنانکه دیگران.
  • عمل خدا در ما
    • لیکن خدا که در رحمانیت، دولتمند است، از حیثیت محبت عظیم خود که با ما نمود، ۵ ما را نیز که در خطایا مرده بودیم با مسیح زنده گردانید، زیرا که محض فیض نجات یافته‌اید. ۶ و با او برخیزانید و در جایهای آسمانی در مسیح عیسی نشانید. ۷ تا در عالمهای آینده دولت بینهایت فیض خود را به لطفی که بر ما درمسیح عیسی دارد، ظاهر سازد. ۸ زیرا که محض فیض نجات یافته‌اید، به وسیله ایمان و این از شمانیست بلکه بخشش خداست، ۹ و نه از اعمال تاهیچ‌کس فخر نکند.
  • عمل خدا از طریق ما
    • ۱۰ زیرا که صنعت او هستیم، آفریده شده در مسیح عیسی برای کارهای نیکو که خدا قبل مهیا نمود تا در آنها سلوک نماییم.

ارسال شده‌ایم که در دنیایی که سقوط کرده است و شالوم بر آن حاکم نیست، زندگی کنیم.

ما نیز همانند بقیه در رنجها و مصائب این دنیا شریک خواهیم بود. و علاوه بر آن سختی‌های بیشتری را هم تجربه خواهیم کرد. لیکن نگرش ما با دیگران فرق خواهد داشت. اگر آنچه را که خدا برای ما انجام داده است، تجربه کرده باشیم، نگرش ما نسبت به مصائب عوض خواهد شد.

  • متی ۱۰: ۱۶
  • یوحنا ۱۶: ۳۲
  • یوحنا ۱۵: ۱۸
  • متی ۱۶: ۲۴ – ۲۶
  • ۲تیموتائوس ۳: ۱۲