ما در مقام کلیسا که هستیم؟
۱) افرادی هستیم که داستانی را که خود بخشی از آن هستیم، می‌دانیم.
۲) افرادی هستیم که از خلقت خدا نگهداری می‌‌کنند و به آن اهمیت می‌دهند.
- “در ابتدا خدا آسمانها و زمین را آفرید.” (پیدایش ۱: ۱)
- “و دیدم آسمانی جدید و زمینی جدید، چونکه آسمان اول و زمین اول درگذشت و دریا دیگر نمی‌باشد.” (مکاشفه ۲۱: ۱)
- در واقع آفرینش یکی از موضوعات اساسی در الهیات کتاب مقدس می‌باشد.
اینکه “انسان” خوانده شویم، چیست؟ انسان بودن یعنی اینکه در رابطه درست با خدا، دیگر انسانها، و دنیایی باشیم که گناه این رابطه را تیره و به شکلی وحشتناک از بین برده است. لیکن در مسیح، آن بشر و انسان کامل، این سه رابطه از سر نو احیا می‌شود… همانطور که هر روز بیش از روز پیش به صورت مسیح متبدل می‌شویم، هر سه این رابطه از سر نو احیا می‌شوند. از آنجا که عیسی بشر و انسان کامل است، کسی کسی به شکلی کامل خدا را از خود متجلی می‌سازد، هر چقدر بیشتر شبیه او می‌گردیم، بیشتر بشر و انسان می‌شویم… زندگی مسیحی ما هدف بر آن ندارد که ما را به افرادی مافوق روحانی و موجوداتی چون فرشتگان تبدیل کند، نه! سفری است که در آن بشریت و انسان بودن خود را از سر نو احیا می‌کنیم.
مایکل ویتمر
دو مطلب مهم:
- خدا ما را به صورت و شبیه خود آفرید (مرد و زن)
- خدا بر آن بود که ما خلقت او را به سلطه داشته باشیم.
فرمان خدا:
- تسلط بر زمین Kabas
- حکومت بر آن Radah
و در ما نیز که به صورت او آفریده شده‌ایم و پادشاهی به ما به امانت سپرده شده. از آن رو پادشاهی و حکومت ما بر خلقت باید تجلّی پادشاهی خود خدا باشد.
“پس یَهوْه خدا آدم را گرفت و او را در باغ عدن گذاشت تا کار آن را بکند و آن را محافظت نماید.”
خلقت و حیات بشر به همدیگر وابسته هستند.
بین ما و خلقت رابطه‌ای اخلاقی هم وجود دارد. زمین همراه با ما در عذاب است.
۳) افرادی هستیم که برای دیگر مردم برکت هستند.
“که به او فیض و رسالت یافتیم برای اطاعت ایمان در جمیع امتها به خاطر اسم او”
خدا هدف بر آن دارد که جمیع مردم دنیا را برکت دهد و این کار را از طریق ابراهیم و نسل او انجام خواهد داد.
پس ما که هستیم؟
رساله به کلیسای غلاطیه: اگر ما در زمره ملتهای غیریهودی هستیم و به عیسی به عنوان مسیح و نجات دهنده ایمان آورده‌ایم، وارد برکت ابراهیم شده‌ایم و به راستی هم که بخشی از قوم او گشته‌ایم. بر اساس آنچه که پولس می‌نویسد، در مسیح بودن به عبارتی در ابراهیم بودن است، بی‌آنکه در این مورد نژاد، طبقه اجتماعی و یا هویت جنسی ما نقشی داشته باشد.
هیچ ممکن نیست که یهود باشد یا یونانی و نه غلام و نه آزاد و نه مرد و نه زن، زیرا که همه شما در مسیح عیسی یک می‌باشید. امّا اگر شما از آن مسیح می‌باشید، بدون شک نسل ابراهیم و برحسب وعده، وارث هستید.
پس اگر ما الان در مسیح هستیم و “در ابراهیم”، این مطلب در درک اینکه که هستیم، چه اثری دارد؟
- باید دید که انتخاب ابراهیم در نقشه نجات چقدر مهم بود؟
- در طول تاریخ عهد عتیق و جدید این مطلب چه اهمیتی داشت؟
- چه اثری در دید و هدف ما دارد؟
و خداوند به اَبرام گفت: “از ولایت خود و از زادگاه خویش و از خانه پدر خود به سوی زمینی که به تو نشان دهم، بیرون شو و از تو قومی بزرگ پیدا کنم و تو را برکت دهم و نام تو را بزرگ سازم و تو برکت خواهی بود.و برکت دهم به آنانی که تو را برکت دهند و لعنت کنم به آنکه تو را لعنت کند. و از تو تمامی طوایف جهان برکت خواهند یافت.”
پس ما که هستیم؟ قومی که باعث برکت تمامی دنیا خواهند بود.
چگونه؟
- بیرون آییم و به راه بیافتیم.
- ایمان داشته باشیم و اطاعت کنیم
و گفت: خداوند می‌گوید: به ذات خود قسم می‌خورم، چونکه این کار را کردی و پسر یگانه خود را دریغ نداشتی، به یقین تو را برکت دهم و نسل تو را زیاد سازم، مانند ستارگان آسمان و مثل ریگهایی که بر کناره دریاست. و نسل تو دروازه‌های دشمنان خود را متصرف خواهند شد. و از نسل تو، تمامی امتهای زمین برکت خواهند یافت، چونکه سخن مرا شنیدی.
0 نظر