کشیش شهید هایک هوسپیان‌مهر
زندگى شهيد هايك هوسپيان مهر مملو بوده و هست از بركات الهى! ايشان كه زادهٔ ۶ ژانویه ۱۹۴۵/ ۱۶ دى ١٣٢٣ در تهران بودند، همواره در سالهاى طولانى برای دفاع از حقوق اقلیت‌های دینی و نجات زندانیان سیاسی و عقیدتی تلاش کردند. از ايشان همچنین يادگارى‌هاى بسيارى در قالب سرود‌های روحانى برای پرستش در کلیسا باقى مانده است.
صداى گرم و آرامش بخش او هنوز طنين انداز گوشها و آرام كننده دلهاى خيلى از ايمانداران فارسى زبان است. سروده‌ها و سرودهاى ايشان جلوه گر زندگى و احساسات صميمانه اى او با خداوندش، عيسى مسيح است.
مانند داود زندگى براى او سرود بود و سرود زندگى.
با وجود سختى هاى بسيار، او يك مرد مبارز و خستگى ناپذير بود. او كمتر از پيروزى را قبول نمی‌كرد! تواضع و فروتنى ايشان زبانزد خاص و عام بود. آرزويش شبيه مسيح شدن بود و تمام سرودهايش يك مخاطب داشت و آن هم مسيح بود.
او ميدانست مسيح به ياد اوست و اين حقيقت در تمام سختيها، مشكلات و جفاها تسلى او بود.
او خود را متعلق به آسمان ميدانست و با اشتياق انتظار آن را ميكشيد. دنيا براى او غريب، فانى و زودگذر بود. چند سال قبل از شهادتش، برادر اين چنين سراييد:
“در اين جهان پر خطر / روزى عمرم آيد بسر”
شايد اين نه يك سرود، بلكه يك نبوت بود! زيرا او ميدانست كه عمرش به طور طبيعى به پايان نخواهد رسيد بلكه يك خطر او را به آغوش مسيح خواهد فرستاد. او خطر را احساس ميكرد و مرگش نيز مانند مسيح شد.
كشيش هايك هوسپيان مهر اسقف و يا ناظر كليساهای جماعت ربانى ايران و مدير شوراى كشيشان پرتستان، بعد از تلاشى بى وقفه براى نجات جان هموطن دربندش كشيش مهدى ديباج، كه به اتهام ارتداد به اعدام محكوم شده بود، در تاريخ ١٩ ژانويه ۱۹۹۴، يعنى ٢٠ سال پيش، درست ٣ روز بعد از آزادى كشيش ديباج، در حالى كه براى ديدار دوستانش عازم فرودگاه مهرآباد بود، بين راه ربوده شد و به طرز بيرحمانه اى به شهادت رسيد. بدن ايشان كه توسط ۲۶ ضربه چاقو پاره پاره شده بود بعد از ١١ روز يافت شد.
كشيش هايك به آرزوى خود رسيد! جشن بره، ديدن محبوب و آرامش ابدى.
باشد كه ما نيز چون او زيست كنيم، بخوانيم و چون او در اين نبرد روحانى تا به آخر بايستيم.
برای کسب اطلاعات بیشتر به وب سایت «سازمان خدماتی هوسپیان» و یا صفحه فیس‌بوک «هایک هوسپیان‌مهر» مراجعه فرمایید.
آرامگاه شهید هایک هوسپیان‌مهر – عکس از صفحه فیس‌بوک «هایک هوسپیان‌مهر»
كشيش هايك هوسپيان مهر:
“من آماده ام كه در كليسا جان خود را تقديم كنم، باشد كه ديگران بتوانند در آرامش و صلح، بدون ترس خداوند را نيايش كنند”
دكتر راوى زكرياس:
” اگر كتاب عبرانيان در زمان ما نوشته ميشد، اسم كشيش هايك در آن ذكر ميشد”
عيسى مسيح فرمود:
“ميوه پرثمر تنها زمانى حاصل خواهد شد كه دانه گندم به زمين بيافتد و بميرد”
در خاتمه با اشاره به نام چند تن از شهیدان کلیسای ایران، یاد و خاطرهٔ آنها را نیز زنده می‌کنیم و به ذهن می‌سپاریم که برای کلیسای خداوند چه خون‌هایی ریخته شده است:
- كشيش ارسطو سياح – ۱۹۷۹
- كشيش حسين سودمند – ١٩٩٢
- كشيش هايك هوسپيان – ۱۹۹۴
- كشيش طاطوس ميكائليان – ۱۹۹۴ – ۶ ماه بعد از شهادت کشیش هایک
- كشيش مهدى ديباج – ۱۹۹۴ – چند روز بعد از شهادت کشیش میکائلیان
- محمد باقر يوسفى (روانبخش) – ۱۹۹۶
- قربان تورانى – ۲۰۰۵
0 نظر